De absolute topper in de zesde ronde is de partij Piet de Haas – Peter Holscher. Die staat vanaf 2012 voor de derde keer op het programma, met steeds de Heerhugowaarder als witspeler. Hij begint met een half punt achterstand en moet eigenlijk winnen, want mede door een lagere TPR schiet de titelverdediger weinig op met remise.
Het ziet er lange tijd niet naar uit dat wit zal zegevieren. In het middenspel krijgt de lenteveteraan uit Zwaag kansen op voordeel, maar de stelling blijft gelijkwaardig. De partij kantelt als zwart zijn loper (die veld e7 bestrijkt) ruilt voor een paard. Een torenaanval van Peter op de dame pakt verkeerd uit. Zijn opponent kan het stuk slaan, omdat e7 vrij komt voor een paardvork en Piet zo de kwaliteit wint.
Maar de oud-kampioen vecht terug. Hij beschikt over een goed paard op e4 en met een pionnenzwerm over de hele breedte van het schaakbord wordt wit enigszins in het nauw gebracht. In tijdnood mist de zwartspeler de beste voortzetting (35. … c5, met een reële kans op remise), waarna het Heerhugowaardse materiële voordeel zich snel uitbetaalt.
Voor het derde opeenvolgende jaar treft Peter Roggeveen als witspeler Frans Vlugt en voor de derde keer ook krijgt de strijd geen winnaar. Ze maken nu deel uit van een achtervolgend pelotonnetje dat op de gedeelde tweede tot en met zesde plaats staat, op een half punt van Piet de Haas. Spanning volop dus in de top.
Met 8. dxe5 verovert de Zaandammer een pion en is niet van plan om die direct terug te geven. Zijn opponent moet er een vierde aanvaller bij halen en bemerkt dat Peter nog een verrassing in petto heeft. Aan het einde van een grote afruil kan hij nog een pionnetje op f7 meepikken, waardoor het pionnenevenwicht niet wordt verstoord, maar wit op de koningsvleugel over een meerderheid beschikt en Frans op de damevleugel.
Zwart kan de b2-pion winnen. De zwartveldige Zaanse loper blokkeert echter de ontwikkeling van twee stukken en hij geeft de voorkeur aan het verjagen van die loper. Beide spelers belanden in een toren-met-loper-eindspel, waarin de remisegrenzen worden bereikt.
Het is dat ze uit hetzelfde dorp komen, anders hadden we een verwijzing kunnen maken naar schaakclub De
Egmonden (meervoud, want we hebben Egmond-Binnen, Egmond aan den Hoef en Egmond aan Zee). Maar Wim Nieland en Ruud Adema zijn Derpers; afgeleid van terp en niet van dorp. Je hebt ook nog de Binders en de Hoevers.
Later heeft ook schaakclub De Toren van Egmond bestaan en in deze zesde ronde van het lenteveteranenkampioenschap speelt die op h1 een belangrijke rol. In de Caro-Kann komt zwart met een vroege dame-aanval die hem eerst een centrumpion en daarna de bewuste toren oplevert. Maar die hem de vorstin kost.
Is de strijd gestreden? Zeker niet, want twee torens zijn gelijk aan de dame en dan beschikt Ruud ook over vier lichte stukken tegen drie en een toren voor de witspeler die dus ‘slechts’ de kwaliteit voor staat. De stelling wordt vereenvoudigd en voor Wim, met dame en toren contra twee torens en een loper, is de partij nog altijd niet gewonnen.
Dat verandert, als zwart verzuimt de torens op de e-lijn te verdubbelen. Met zijn koning op a8 dreigt een mat achter de paaltjes. De witspeler ‘verdubbelt’ wel zijn dame en toren, op de d-lijn, en wint snel een stuk en daarmee de partij.
Peter van Waert (1941) – Piet Kuijs (1783) 1-0
Het lijkt erop dat Peter van Waert al in de tweede ronde met zijn eindsprint is begonnen. Met een fraaie score van vier punten uit de laatste vijf partijen klimt hij naar de gedeelde tweede plaats. In een Franse partij delft Piet Kuijs het onderspit.
Met een doorgeschoven e-pion – naar de vijfde rij – zet wit zijn opponent snel onder druk. Het damepaard springt van c3 via b5 naar d6 en voorkomt met een schaak dat Piet kan rokeren. Zijn koning staat kwetsbaar op d8. Zwart mobiliseert veel stukken om het centrum en naaste omgeving gesloten te houden.
Maar Peter heeft zijn materiaal uitstekend opgesteld. Hij breekt de koningsvleugel open om de dame een goede plaats op h6 te geven. Het damepaard speelt ook aan het einde van de partij een belangrijke rol door een loper als verdediger van de e6-pion te slaan. Wits andere paard kan een schaakvork uitvoeren, terwijl gelijktijdig de d-lijn bezit kan worden van een toren. En dan staat de lenteveteraan uit Limmen verloren.
Piet Reus herstelt zich snel van zijn nederlaag in de vijfde ronde. Hij verrast Ben van den Bergh en is nog slechts een half punt verwijderd van de tweede plaats. Maar de concurrentie voor de verdeling van de eindprijzen is groot.
In een voorzichtige (2. d3) Franse partij krijgt wit een goede stelling op de damevleugel, waar de Andijker loper op a7 enigszins buitenspel staat. Als de a-lijn openvalt, verdubbelt de lenteveteraan van ZSC-Saende zijn torens daarop en met ook een goed paard op d6 ziet het er prima voor hem uit.
De ommekeer komt met de activiteit van de loper van Piet. Hij ruilt die voor het paard op d6 en meteen zit er veel leven in zijn stelling. Vooral de torens op de open d-lijn zijn sterk. Na een verdedigingszet van zijn opponent slaat zwart meteen toe. Ben verspeelt zijn pion voorsprong en zal na de slotzet bovendien een stuk verliezen.
1. e4 e6 2. d3 d5 3. Pd2 Lc5 4. Pgf3 a6 5. g3 Pe7 6. Lg2 Pd7 7. 0-0 0-0 8. De2 b5 9. d4 La7 10. b4 dxe4 11. Pxe4 Lb7 12. Pc5 Pxc5 13. dxc5 Ld5 14. Td1 De8 15. Lb2 Pg6 16. h4 c6 17. a4 f6 18. axb5 axb5 19. Ta5 e5 20. Tda1 Tf7 21. Pd2 Lxg2 22. Kxg2 Td7 23. Pe4 De7 24. Pd6 Tad8 (zie diagram) 25. De4 Lb8 26. Dxc6 Lxd6 27. cxd6 Txd6 28. Dxb5 De6 29. De2 Td2 30. De3 Txc2 31. Ta6 Dd5+
Een partij met Johan Plooijer en Jan Brink wordt ondertussen een jaarlijks terugkerende strijd. In het afgelopen lustrum ontbrak die slechts één keer. Na de drie eerdere remises kan de vierde er ook wel bij.
Zwart kiest voor het Hollands en dat levert hem actief spel op de koningsvleugel op. De Alkmaarder legt het accent op de andere flank. Na een ruil van de dames en enkele lichte stukken houdt hij druk op de damevleugel. Daarom verplaatst Jan zijn aandacht naar die kant van het schaakbord. Alles lijkt enigszins vastgelegd te zijn, hoewel de witveldige loper van Johan sterker oogt dan zijn collega. Toch wordt op de dertigste zet tot een deling van het punt besloten.
Twee seizoenen geleden eindigden Egbert van Oene en Jan Stapel op respectievelijk de vierde en de tweede plaats. Vorig jaar stonden ze in de onderste regionen en met hun onderlinge remise worden ze ditmaal waarschijnlijke stabiele middenmoters.
In een Gesloten Siciliaan rokeren beide spelers niet. Daarmee houden ze meerdere mogelijkheden open, hoewel het met alle pionnen op het bord voorlopig niet meevalt ergens een succes te boeken. Met 15. … exf4 breekt zwart de stelling enigszins open. Er volgt een afruil van enkele lichte stukken, waarna de witspeler zijn dame in het spel wil betrekken. Meteen daarop wordt de vrede getekend.
Het lenteveteranenkampioenschap kent dit jaar een grote middengroep, waarin veel spelers aan elkaar gewaagd zijn. Dat laten Jaap de Berg en Martin Duinmaijer in hun onderlinge partij zien.
In het begin van het middenspel is er meteen strijd op de damevleugel, waarbij de a- en b-pionnen een rol spelen alsmede paarden en lopers. Aan het einde van een afruil beschikt zwart over een vrijpion op b4 die hij met hand en tand verdedigt. Met een actieve toren dwingt hij zijn opponent tot alert spel.
Martin verovert de tweede aanvaller (een loper) van zijn b4-pion en kan ook de Wormerveerse d-pion nemen. Hij ziet van dat plan af en heeft vervolgens de h-pion op de korrel. Die krijgt de lenteveteraan uit Bergen echter niet te pakken en het stelt Jaap in staat om de d-pion van de zwartspeler te incasseren. Het materieel evenwicht is hersteld en niet veel later tonen beiden zich tevreden met remise.
Met een keurige remise tegen Egbert van Oene is Piet Zegers het veertiende veteranenkampioenschap in Hoorn begonnen, maar daarna wil het voor de routinier van Het Witte Paard niet erg vlotten. Ton de Veij bezorgt hem de vierde nul, waardoor de Purmerender wat op de ranglijst klimt.
Er verschijnt een soort omgekeerde Frans op het bord, met een doorgeschoven d5-pion. Die vertraagt de ontwikkeling van zwarts spel, maar na een ruil op c6 ontstaat een half open d-lijn en kijkt Piet tegen een achtergebleven pion op d6 aan.
Hij lost dat probleem aardig op, al speelt op de achtergrond mee dat zwart nog steeds niet heeft gerokeerd. Ton verlegt de druk naar de e5-pion, maar krijgt een plotselinge kans op de winst wanneer zijn opponent niet goed anticipeert op een paardzet. Na een dameschaak dreigt er ineens van alles en heeft wit na de slotzet een mat in twee tot zijn beschikking.
1. Pc3 e5 2. Pf3 d6 3. d4 Pc6 4. d5 Pce7 5. e4 h6 6. Le3 Pf6 7. h3 c6 8. dxc6 bxc6 9. Dd2 Lb7 10. Lc4 Pc8 11. Td1 Dc7 12. Ph4 a5 13. a4 Pb6 14. Lb3 d5 15. Lxb6 Dxb6 16. exd5 Td8 17. 0-0 Pxd5 18. De2 Dc7 19. Lxd5 cxd5 (zie diagram) 20. Tfe1 e4 21. Pf5 De5 22. Db5+ Td7 23. Pxe4 Dc7.
Bij Fred Avis is het vaak de dood of de gladiolen; de voorzitter van Caïssa-Eenhoorn zal niet vaak gelijkspelen. Zijn twaalf partijen in 2014 en 2016 leverden vijfmaal winst, twee remises en vijfmaal verlies op. De enige zege in dit lenteveteranenkampioenschap kwam op reglementaire wijze tot stand, maar tegen Jan Poland behaalt hij een echt punt.
In het Geweigerd Damegambiet gaat de strijd aanvankelijk gelijk op. Wit probeert zijn positie in het centrum te versterken en de zwartspeler kiest voor activiteit op de damevleugel, maar daar verliest hij een pion. Gedurende een korte periode heeft Jan enkele passieve stukken. Als die tot leven komen, verovert hij eveneens een centrumpion. ,,Dan maar de spanning in de stelling opzoeken’’, concludeert Fred.
Het zijn nu de zwarte stukken die opleven en allemaal doen ze mee om het de Alkmaarse lenteveteraan zo lastig mogelijk te maken. Wit speelt 38. Pc3 in plaats van het veel sterkere Pe5 en komt meteen in grote problemen. Hij geeft de kwaliteit om een matdreiging af te wenden, hoewel daarna zijn opponent een mat in drie mist. Maar de Hoornse aanval blijft onverminderd gevaarlijk en zeven zetten later wordt de matzet alsnog uitgevoerd.
