“Het kan verkeren” was de lijfspreuk van Brederoo. Een verwijzing naar de wisselvalligheid in het leven. (Sorry Co, qua geschiedenis blijft het hierbij).
Onze lenteveteraan ‘historicus’  Co Buysman is er helaas dit keer niet bij om zijn prachtige verhalen door de schaakverslagen heen te vlechten. Maar goed, Co is van de historie en wij gaan als veteranen zelf proberen geschiedenis te schrijven op de 64 velden. Na de ijzingwekkende kou van vorige week is het Lentetoernooi weer gestart en alleen van dit woord komen de voorjaarsgevoelens als vanzelf weer tevoorschijn. Hoe gaan we dit vertalen naar het schaakbord?
De opkomst op de eerste speeldag was prima te noemen en bij de openingstoespraak van Gerard werden alle veteranen weer van harte welkom geheten. 
Opvallend in Groep A was niet de strijdlust, maar het gebrek eraan. Veel remises al vroeg in de middag, dat moet anders heren. Gelukkig is Rentero geen toernooibaas hier. Of kwam het soms omdat er een paar personen net deze schaakmiddag uitgekozen hadden om pal naast de speelzaal met een paar opgevoerde bladblazers een herfststukje in elkaar probeerden te flansen…

Toch  werd er ook bijzonder geknokt deze middag. Egbert van Oene speelde met zwart een hele strakke degelijke partij tegen de sterkere Peter Holscher. En er had meer ingezeten Egbert! In de finale viel Egbert tegelijk een loper en een toren aan. Peter raakte zijn loper kwijt en een verrassing leek in de maak. Na een witte matdreiging op h8 kon Egbert simpel pareren door zijn toren op de f-lijn te zetten. Verdediging en aanval tegelijk, prachtig! Pion f2 werd aangevallen en de zwarte loper voorkwam het mat op h8. Peter laat zich niet onbetuigd en voorkomt inslaan op f2 en valt tegelijk toren f7 aan!

Peter “on the move”  dame a2, aanval en verdediging, maar het is niet voldoende…

Nu is er ontspanning met analyse en iets te drinken

Ruud Adema en Henk van der Eng gaan heel lang gelijk op, er resteert een dubbel toreneindspel met overwicht van Ruud, die druk kan uitoefenen op de achter gebleven b-pion van Henk. Het lijkt allemaal nog wel binnen de remisemarge maar dan.. een hele vervelende blunder zorgt voor een onmiddellijk einde van de partij. Henk zet zijn koning op d7 en plotseling begraaft hij daarmee zijn toren op c 7. Na het witte b6  is de toren verloren.

Een onthutste Henk ziet
wat hij heeft aangericht..
we leven mee.

Piet Kuijs had er in het begin van de partij de smoor over in. In een Franse doorschuifvariant tegen Jan Brink had hij een pion weggegeven en dat kun je tegen Jan beter niet doen. Toch bleek de compensatie nog redelijk te zijn en Piet hield de partij keurig binnen de remisemarge. Op de foto is te zien dat Piet weliswaar twee pionnen kwijtraakt (wit is aan zet en neemt de pion e6 met schaak en daarna pakt hij pion a6 mee) maar dat hij daarna met een eeuwig schaak het halve punt pakt.

Zwart vaart de remisehaven binnen.

foto's Hans Leeuwerik