Alleen de muziek van Vivaldi ontbrak nog, want anders dan de naam van dit prachttoernooi doet vermoeden zijn alle seizoenen aan bod gekomen.

De eerste ronde werd de herfst opgerakeld door toedoen van een paar fanatieke bladblazers. Terwijl het buiten ijzig koud was en het weekeinde daarvoor nog op natuurijs werd geschaatst, weerklonk er toch nog een echo van het voorbije najaar. De overige ronden waren de tekenen van de naderende lente steeds duidelijker te zien, met een zacht zonnetje dat naar binnen scheen wat resulteerde in overijverige zonneschermen die dan weer naar beneden en dan weer naar boven gingen. Het monotone: “dvvoeoeoeoe” leek de schakers niet te deren. Dan de laatste ronde: het was dat iedereen verrast was door het plotselinge zomerweer, anders waren er beslist verschillende partijen in korte broek gespeeld. De temperatuur steeg ook vanwege de naderende ontknoping in de diverse groepen tot grote hoogten.

Het was dat er  geen prijs werd uitgereikt voor de deelnemer die het meest dynamische schaak had laten zien, anders was Martin Duinmaijer zeker in de prijzen gevallen. Met gedurfd spel bracht hij talloze spelers tot wanhoop en ging hij  met een 100% score de laatste twee ronden in. Steeds kreeg hij veelbelovende stellingen, maar liet het de laatste twee partijen – door een oude kwaal: tijdgebrek- liggen. Zo kon sluipschutter Johan Plooijer nog langszij komen en gedeeld eerste worden samen met Hans Leeuwerik.

De kop koffie is leeg evenals de breintank van Martin… hier is met wit aan zet geen kruid meer tegen opgewassen… De gevreesde Pirc loper is mede debet aan de naderende ondergang van wit die in hopeloze stelling door zijn ‘vlag gaat’.  Toeschouwer Gerard die een ‘bye’ had, denkt er het zijne van…

Wit aan zet gaat ten onder aan totale dominantie door zwart.

'De organisatie nam aantijgingen dat er in de D-groep met computers werd gewerkt serieus en had een ‘cyber warrior’  ingeschakeld…'

In de B-groep pakte Ben na een mindere periode een remise tegen William Thomson, die een ongelukkig toernooi heeft gespeeld. William heeft meerdere keren in de A-groep bewezen dat hij tegen sterkere spelers tot mooie resultaten kan komen, alleen dit toernooi kwam het er niet uit.
Op de achtergrond is Willem Driessen in actie tegen Gerrit Roos. Willem won en gaf zijn toernooi daarmee weer glans!

Het geknars van de hersens is op deze foto bijna hoorbaar.. C-groep in actie!

In de A-groep ook weer diverse interessante partijen,

Gentleman Wim is blij en dankbaar met een half punt tegen Jan Barteling in de vorige ronde.  Jan had een pion meer maar schatte zijn winstkansen niet hoog in en het werd remise.

Hieronder de stelling na de beslissende zet in de laatste ronde van Wim Nieland tegen Henk van der Eng:

Wit aan zet, er is geen houden aan….

Zowel de pleger van het delict (Wim) als het slachtoffer (Henk) hebben de “crime scene” verlaten…

In Volendam hebben ze de 3 J’s in Hoorn zwaaien de 2 J’s ( Jaap met wit en Jan met zwart)de scepter, ze waren ondanks een dreigende h-lijn operatie van Jan aardig voor elkaar: remise.

Een zware kluif voor Ton die ongeslagen tegen betonvlechter Ruud aantrad. Choc. Mel-Spa Blauw 1-0 en de eerste nederlaag voor Ton – die een uitstekend toernooi heeft gespeeld- in de slotronde.

Ruud kwam met de overwinning op Ton op hetzelfde aantal punten als Peter Poncin, maar moest door een lagere tpr de eer aan Peter laten. Peter won namelijk van niemand minder dan Peter Holscher en met deze overwinning kan Peter terugkijken op een zeer goed toernooi.
In de D-groep deed Ronald Brink wat hij al steeds deed, namelijk winnen en met een 100% score stak hij iedereen de loef af.
In de C-groep was het Henk Sijm die triomfeerde.

De prijsuitreiking…Wedstrijdleider Gerard
( er werd gezegd: in de advocatuur hebben ze dan wel Gerard Spong, maar wij hebben Gerard Gong)  roept de diverse prijswinnaars naar voren!

Al met al weer een zeer goed verlopen toernooi met een uitstekende organisatie en een geweldige barbezetting! We kijken al uit naar editie 2019

Foto's: Hans Leeuwerik